Literatuur
Bijbelteksten

Vallen in de geest

Onder 'vallen in de geest' wordt bedoeld dat iemand tijdens een religieuze manifestatie valt.

Bijbelse voorbeelden van vallen

Gen. 17:1-3, God verschijnt aan Abraham en deze laat zichzelf vallen op de grond uit eerbied voor God. Een soortgelijke situatie doet zich voor als Jozua voor de poorten van Jericho staat en door iemand wordt aangesproken. Als hij vraagt aan de onbekende wie hij is, krijgt hij te horen: IK ben nu gekomen. Het is de Vorst van het leger des Heren, anders gezegd de Heer Jezus Zelf. Daarop werpt Jozua zich op zijn aangezicht ter aarde. Dan wordt hem gezegd dat hij de schoenen van zijn voeten moet doen omdat hij op heilige grond staat (Jozua 5:14,15). Nog een voorbeeld is als de Israëlieten te horen krijgen dat God aan hen zal verschijnen: Het vuur uit de hemel verteert het offer dat op het altaar ligt. Het volk juicht en ze werpen zich allen op hun aangezicht (Lev. 9:4; 23,24).

Als de Engel des Heere zich aan Bileam vertoont dan wordt over Bileam vermeld dat Hij knielt en werpt zich op zijn aangezicht (Num. 22:31). Ook als deze Engels verschijnt aan Manoah en zijn vrouw (de ouders van Simson) lezen we Ze hebben God gezien en werpen zich op hun aangezicht op de grond (Richt. 13.20). Ook bij David zien we dat Hij valt met de oudsten van het volk op zijn gezicht als hij de Engel des Heren met getrokken zwaard in de lucht ziet staan om het oordeel te voltrekken (1 Kronieken 21:16).

Ook in het Nieuwe Testament zijn verschillende voorbeelden te vinden. Zo staat in het evangelie van Mattheus het verslag van de verheerlijking van Jezus op de berg. Bij het spreken van God werpen de discipelen zich op hun aangezicht en worden zeer bevreesd (Matth. 17:6). In het boek Handelingen lezen we dat Paulus op de weg naar Damaskus een licht uit de hemel zag en ter aarde viel. Hij was drie dagen blind; hij at of dronk niet (Handelingen 9:9; 22:6). In het boek Openbaringen lezen we dat Johannes op Patmos viel als dood voor de voeten van Jezus toen hij de verheerlijkte Jezus zag (Openbaring 1:17) en iets verder dat De vier dieren en de 24 oudsten werpen zich voor het Lam neer (Openb. 5:8). Ze werpen zich neder en aanbidden (Openb. 5:14) of Ze werpen zich op hun aangezicht (Openb. 7:11; 11:16; 19:4).

Niet alleen mensen werpen zich neer, ook demonen doen dat voor Jezus en belijden dat Hij de Zoon van God is (Marcus 3:11). In het Lucas-evangelie vinden we een soortgelijk verslag van de bezetene in het land der Gadarenen. Hij werd door boze geesten voortgedreven en viel neer aan de voeten van Jezus. De boze geesten lieten hem uitroepen: Wat hebt Gij met mij te maken, Jezus, Zoon van de allerhoogste God (Lucas 8:28).

Uit al deze passages blijkt dat de mensen (en demonen) het uit eigen beweging doen en uit eerbied. De enige tekst die op een tegendeel lijkt te wijzen is de passage waar Daniel een ontmoeting heeft met de engel Gabriel. Hij ziet een visioen, hij hoort en ziet bewust. Hij bezwijmt en valt op zijn gezicht ter aarde (Dan. 8:1-17). Als hij na weken rouw bedrijven weer een visioen ziet, ziet hij het alleen. Daniel blijft achter zonder kracht en verbleekt. Hij hoort woorden en bezwijmt, valt met zijn aangezicht ter aarde. Hij wordt aangeraakt en moet direct opstaan, waarvoor hem de kracht gegeven wordt. Hij staat op handen en knieën en siddert (Dan. 10:2-10). Hier blijkt echter dat hij valt of nog uit eigen beweging of uit groot ontzag voor God. Een andere passage die soms wordt aangehaald is Johannes 18:6 echter hier wordt niet gesproken over vallen in de Geest, maar dat de soldaten vallen nadat Jezus zich bekend heeft gemaakt.

De enige plek waar wordt gesproken over achterovervallen is bij Eli als die het nieuws hoort dat de ark is buitgemaakt (1 Sam. 4:18), echter dit kan moeilijk worden aangeduid als vallen in de geest.

In de Bijbel lezen we wel dat bij bezetenheid de mensen stuiptrekken en op de grond rollen (Luk. 9:39), echter waarbij duidelijk is dat dit niet door de Heilige Geest gebeurd.

Christendom

Bij sommige moderne groeperingen gaat men er van uit dat als ze worden aangeraakt door de Heilige Geest, dit zo krachtig is dat mensen hierdoor achterover kunnen vallen. Dit fenomeen wordt dan "vallen in de geest" genoemd. Wat opvalt is dat dit altijd gebeurd door middel van handoplegging en dat dit vaak gepaard gaat met andere fenomenen als het uitbarsten in onbeheerst geschater (ook wel 'heilig gelach' genoemd), het rollen over de grond en het uiten van dierengeluiden (cf. het "Puppy pregnancy syndrome" ). Het werd voor het eerst waargenomen bij de geneester Maria Beulah Woodworth-Etter (1844-1924), later werd het gesignaleerd bij Kathryn Kuhlman (1907-1976). Sinds de opkomst van de Toronto-beweging is het verschijnsel opnieuw in de belangstelling gekomen. Velen die dit fenomeen hebben bestudeerd zijn van mening dat het om een psychologische stoornis gaat, misschien gelijk aan bezetenheid of hypnotische obsessie (J.G. Melton, p. 309-310; Leah Payne, The roar of thunder and the sweetness of a woman, p. 217-222;) of van satanische of demonische oorsprong is (J. MacArthur; Kurt E. Koch, p. 149ev.), terwijl aanhangers ervan uitgaan dat het een nieuw niveau is van intimiteit met God (J.G. Melton, p. 309-310).

In de Bijbel wordt van dit soort fenomenen geen melding gemaakt met als uitzondering als het om bezetenheid gaat (Luk. 9:39). Uit de Bijbelteksten die deze groeperingen als bewijsmateriaal aanhalen blijkt dat de situatie vaak heel anders is. Bij alle genoemde Bijbelse passages  lezen we dat de mensen uit eigen beweging voorover vallen. Uitingen van dierlijke geluiden en hysterisch lachen wordt nergens vermeld. De vraag is dan ook of dit moderne fenomeen Bijbels gefundamenteerd is, of dat er occulte machten achter zitten.

Aangemaakt 28 mei 2009, laatst bijgewerkt 17 augustus 2018

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!