Koning van Israel, zoon van David; Rechts een afbeelding van de gebieden die in meer of mindere mate aan hem onderhorig waren.
Vader: Koning David
Moeder: Bathseba (2 Sam. 12:24)
Vrouwen, van diverse volken (1 Kon. 11:1):
Dochters
Als baby ontving Salomo de naam Jedid-jah via een boodschap van de profeet Nathan (2 Sam. 12:25).
In Pred. 2:5-6 wordt gesproken over de aanleg van vijvers door Salomo.
Zie ook: Salomonsoordeel
De wijsheid van Salomo wordt tot uitdrukking gebracht in zijn eerste rechtspraak van 2 vrouwen waarvan 1 haar kind heeft verloren en stelt dat het kind van de ander van haar is.
Het eerste gedeelte zou zijn geschreven door koning Salomo, waarbij men zich baseert op Spreuken 1:1. In de eerste hoofdstukken van dit Bijbelboek zien we dat Salomo zijn zoon of leerling onderwijst hoe hij zich moet gedragen, frappant is dat hij veel van deze wijsheid (later) in zijn leven niet zelf meer praktiseerde. Zo lezen we bv. in de eerste verzen van het tweede hoofdstuk, dat we de wijsheid van God moeten zoeken EN koesteren in onze harten. En iets verder lezen we dat we God’s weg moeten behandelen. Maar kijken we naar het leven van Salomo zelf, dan vraag ik me wel af of hij dat zelf wel deed. Immers hij bouwde allerlei afgodentempels voor zijn vrouwen. Iets verder in hetzelfde hoofdstuk wordt er gesproken dat je niet naar “vreemde” vrouwen moet gaan, maar was het niet juist Salomo die er een gigantische verzameling op nahield in zijn harem? In het derde hoofdstuk lezen we “geef, als je kunt, ieder wat hem toekomt” (vs 27), maar waren het niet de zware belastingen die Salomo oplegde de reden waarom het land in tweeën viel na zijn dood? Hoe is het dan mogelijk dat een man als Salomo, waarvan wordt gezegd dat hij zoveel wijsheid had, deze wijsheid niet in praktijk bracht.