Aantekeningen bij de Bijbel
Vragen, overdenkingen en achtergronden over de Bijbel,
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
Ezeon-geber of Ezion-geber (Hebreeuws עֶצְיוֹן גֶּבֶר H6100), een plaats in de buurt van het tegenwoordige Eilat in het zuiden van Israël.
De eerste keer wordt Ezeon-geber als een van de halteplaatsen tijdens de Exodus genoemd (Num. 33:35-36; Deut. 2:8). Daarna als havenplaats van koning Salomo vanwaaruit expedities werden uitgezonden (1 Kon. 9:26; 2 Kron. 8:17). Wordt later nog tweemaal genoemd (1 Kon. 22:49; 2 Kron. 20:36).
Er zijn in de loop der jaren meerdere pogingen gedaan om het Bijbelse Ezeon-geber te identificeren met Jazīrat Fir‘aun (Farao's Eiland) – ook wel Koraal eiland genoemd – welke ongeveer 14 kilometer zuidelijk van Eilat, voor de kust van de Sinaï ligt. Onder andere geleerden als Beno Rothenberg in 1967, A. Flinder in 1977 en 1989, en Avner Raban in 1997 gaven allerlei argumenten aan om aan te nemen dat Jazīrat Fir‘aun de haven van Ezion-geber is (U. Avner, p. 139-142).
Op het eiland is Midianietisch en Negev aardewerk gevonden (J. Bimson. p. 151), dat het best bekend is uit respectievelijk de 13de-12de eeuw v. C. (einde van de bronstijd en begin van de ijzertijd) en de ijzertijd. Een kazematmuur met torens omringt het eiland op oeverniveau, inclusief de haven, maar kon nog niet positief gedateerd worden. Tijdens een opgraving in een van zijn kamers werden twee scherven Negev-aardewerk gevonden in het versteende puin, maar niet op vloerniveau, wat hen uitsluit als een veilige indicator voor de ouderdom van de muur. Er zijn pogingen gedaan om het eiland te interpreteren als een halteplaats voor Egyptische expedities naar de kopermijnen van Timna, maar de oudste gevonden scherven Midianietisch en Negev aardewerk uit de IJzertijd, zijn van jongere datum dan de Egyptische expedities, Rothenberg plaatst ze in de IJzertijd I (ca. 1200-1000 v. C.). Hieruit kan slechts de beperkte conclusie worden getrokken dat het eiland waarschijnlijk de woonplaats was van een plaatselijke bevolking in de Ramesside periode (1292-1069 v. C.) (U. Avner, p. 139-142).
Tegenwoordig is op het eiland een fort welke is gebouwd door de Mammelukken (12de-13de eeuw n.C.).
Ruïnes bij Tell el-Kheleifeh werden als Ezeon-Geber geïdentificeerd door de Duitse ontdekkingsreiziger F. Frank en later opgegraven door Nelson Glueck, die dacht dat hij de identificatie had bevestigd (J. Bimson. p. 150), maar een latere herwaardering dateert ze in een periode tussen de 8ste en 6de eeuw v.C., en bewoont bleef tot mogelijk in de 4de eeuw v.C. (Gary D. Pratico, "Nelson Glueck's 1938-1940 Excavations at Tell el-Kheleifeh: A Reappraisal" in Bulletin of the American Schools of Oriental Research, No. 259 (Summer, 1985), pp.1-32).
In de Paraiba-inscriptie, een vervalsing, wordt Ezeon-geber genoemd als de haven vanwaar ze naar Ofir gingen (AbdB, Een vervalsing doorgelicht, de Paraiba-inscriptie).
Aangemaakt 18 juli 2009, laatst gewijzigd 5 februari 2022
     |
Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!
