Alexandrijnse tekst

Zie ook: Tekstkritiek,

De Alexandrijnse tekst is een van de families van de handschriften van het Nieuwe Testament en is een van de oudste overgeleverde teksten. Vanaf 1800 werden de Alexandrijnse handschriften ontdekt, omdat ze veel geringer in aantal zijn worden ze ook wel de minderheidstekst genoemd. De Alexandrijnse teksten worden ook wel de oosterse teksten genoemd. Omdat de Alexandrijnse teksten in een drogere omgeving zijn gevonden dan de Byzantijnse bleven ze langer bewaard dan de laatstgenoemde en kunnen daarom veel ouder zijn.

Bekende lacunes in de Alexandrijnse tekst zijn Mattheus 16:2-3; Markus 16:8-20; Lukas 22:43-44; Johannes 5:4; 7:53-8:11; 21:25; Romeinen 16:24.

Omdat de Alexandrijnse handschriften over het algemeen veel ouder zijn, wordt door veel wetenschappers deze als het meest authentiek geacht en de toonaangevende uitgave van Nestle-Aland, welke voor veel moderne Bijbelvertalingen is gebruikt, volgt dan ook over het algemeen de minderheidsuitgave. Toch zijn er ook steeds meer wetenschappers die twijfelen aan de betrouwbaarheid van deze minderheidsteksten. Dr. Gordon Clark komt met de volgende kritiek: “Als een groep van twintig of veertig manuscripten één voorouder gemeenschappelijk hebben, dan betekent dit, dat een groot aantal kopiisten vond, dat deze voorouder-kopie trouw was aan het originele handschrift. Maar als een manuscript slechts weinig is gekopieerd, zoals het geval is bij B [=Codex Vaticanus], dan kan men met recht denken dat deze vroegere kopiisten aan de betrouwbaarheid ervan twijfelden. Waarschijnlijk hebben de orthodoxe christenen uit die beginperiode al geweten dat B corrupt was.” (Gordon H. Clark, Logical Criticisms of the Textual Criticism, p. 15). Dit vermoeden wordt nog eens bevestigd als we lezen dat Konstantin von Tischendorf zijn eerste fragmenten van de Codex Sinaiticus meenam uit een mand, waarvan de bibliothecaris vertelde dat ze afval waren die in de ovens van het klooster verbrand zou worden (T. C. Skeat, "The Last Chapter in the History of the Codex Sinaiticus." Novum Testamentum. Vol. 42, Fasc. 3, Jul., 2000. p. 313).

Inhoud

Manuscripten

Symbool Naam Ouderdom Inhoud
p46 Chester Beatty II c. 200 Brieven van Paulus
p66 Bodmer II c. 200 Evangelie naar Johannes
p72 Bodmer VII/VIII 3de/4de eeuw 1-2 Petrus; Judas
p75 Bodmer XIV-XV 3de eeuw fragmenten van Lukas — Johannes
א Codex Sinaiticus 330-360 Nieuwe Testament
B Codex Vaticanus 325-350 Matt. — Hebr 9, 14
A Codex Alexandrinus c. 400 (behalve de Evangeliën)
C Codex Ephraemi Rescriptus 5de eeuw (behalve de Evangeliën)
Q Codex Guelferbytanus B 5de eeuw fragmenten Lukas — Johannes
T Codex Borgianus 5de eeuw fragmenten Lukas — Johannes
I Codex Freerianus 5de eeuw Brieven van Paulus
Z Codex Dublinensis 6de eeuw fragmenten van Matt.
L Codex Regius 8ste eeuw Evangeliën
W Codex Washingtonianus 5de eeuw Lukas 1:1–8:12; J 5:12–21:25
057 Unciaal 057 4de/5de eeuw Handelingen 3:5–6,10-12
0220 Unciaal 0220 6de eeuw Nieuwe Testament (behalve Openbaring)
33 Minuscule 33 9de eeuw Romeinen
81 Minuscule 81 1044 Handelingen, Brieven van Paulus
892 Minuscule 892 9de eeuw Evangeliën

Overig

Papyrus: p47

Uncialen: 068


Aangemaakt 15 december 2016


Koop nu

Commentaar

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!