Aantekeningen bij de Bijbel
Vragen, overdenkingen en achtergronden over de Bijbel,
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
Beeroth-bene-jaakan (Hebreeuws בְּאֵרוֹת בְּנֵי יַעֲקָן) of Hasmona (Hebreeuws חַשְׁמֹנָה) een plaats in de woestijn. Mogelijk het tegenwoordige Ezuz (Israël) of nabijgelegen Be'erotayim, welken vlak bij de Egyptische grens liggen in de nabijheid van Kades-Barnea (Num. 34:4).
De plaatsnaam Beeroth-bene-jaakan wordt alleen genoemd in Deuteronomium 10:6 "Toen braken de Israëlieten op uit Beëroth-Bene-Jaäkan naar Mosera", terwijl het in de paralleltekst Hasmona wordt genoemd (Num. 33:29-30). De naam Bene-jaakan wordt echter daarna genoemd (Num. 33:31-32) zodat er mogelijk een verwisseling is van de volgorde van de halteplaatsen in de Bijbeltekst. Verder komt de naam Jaakan nog eenmaal voor in de Bijbel (1 Kron. 1:42).
De plaats Be'erotayim (Hebreeuws בְּאֵרוׄתַיׅם), een oase met twee bronnen, ligt langs de enige belangrijke weg in de woestijn, nl. de weg naar Sur en bevindt zich op bovengenoemde route die Mozes en het volk tijdens de Exodus volgden. Het is om die reden zeer aannemelijk dat belangrijke gebeurtenissen, zoals die van Hagar welke door de Engel des Heren werd gevonden (Gen. 16:7), zich bij deze bronnen afspeelden.
David had de grenzen van zijn koninkrijk tot de rivier van Egypte (1 Kron. 13:5), waarvan sommigen denken dat het de slechts 25 kilometer verderop liggende Wadi el Arish was, terwijl van koning Uzzia wordt gezegd dat hij torens bouwde in de woestijn (2 Kron. 26:10). Omdat het logisch is dat deze koningen vooral bouwwerken bouwden langs de wegen die door de woestijn gaan, is ook hier het aannemelijk om het in de buurt te doen van een oase. Archeologische opgravingen in de buurt van de oase Be'erotayim bevestigen de aanwezigheid van bouwwerken uit deze periode (1000-925 v.C.).
בְּאֵרוֹת בְּנֵי יַעֲקָן Beeroth-bene-jaakan "bronnen van de zonen Jaakan". Tegenwoordig Be'erotayim (בְּאֵרוׄתַיׅם) "de twee bronnen" genoemd (nl. die van Mozes en Aäron), bij de plaats Ezuz (עֱזוּז) welke is genoemd naar de wadi Nahal Ezuz.
De aanwezige bronnen, de Be'erotayim (בְּאֵרוׄתַיׅם) "de twee bronnen" genoemd, vormen een langgerekte oase en worden van oudsher af door de Joden de bron van Mozes en de bron van Aäron genoemd.
De eerste menselijke activiteiten zijn rotstekeningen (zie foto's) uit het vroege bronzen tijdperk (3200–2000 v.C.) die op markante plekken waren aangebracht en lijken in verband te kunnen worden gebracht met de aanwezigheid van de oude weg (= weg naar Sur) die vanuit de regio Kades-Barnea in het noorden van de Sinaï, langs de putten van Be'erotayim, richting het noordoosten gaat (Tali Erickson-Gini, Mizpe ‘Ezuz, Survey, Hadashot Arkheologiyot, IAA, Vol. 126 Jaar 2014). De jongste rotstekening is een Griekse inscriptie uit de Byzantijnse periode (5de-7de eeuw n.C.).
Een fort uit de ijzeren tijdperk IIa periode (1000-925 v.C.) was op de westelijke heuvel gesitueerd. Ook zijn daar de resten van een fort uit de Perzische tijd (539-332 v.C.) gevonden.
Langs de wadi zijn diverse sporen van Nabatese woestijn landbouw gevonden. Tijdens de Romeinse en later Byzantijnse overheersing waren het de Nabateeërs die in staat waren om het schaarse water te verzamelen en te gebruiken voor hun agrarische activiteiten. De restanten van het ruim 1400 meter lange aquaduct, als het water reservoir, waar het water naartoe werd getransporteerd, zijn gevonden. Met de komst van de islam kwam er een einde aan deze landbouw activiteiten.
Een middelgrote nederzetting uit de vroege islamitische periode is gevonden (8ste eeuw n.C.; Tali Erickson-Gini, Mizpe ‘Ezuz, Survey, Hadashot Arkheologiyot, IAA, Vol. 126 Jaar 2014), welke vermoedelijk tot taak had om de weg te bewaken, maar werd als snel verlaten. Tijdens WO-I werd door de Turken een treinrails aangelegd van Beersheba naar de Sinaï-woestijnom zo Egypte te veroveren, restanten van deze rails, inclusief een viaduct en een aantal ruïnes van de arbeiders zijn nog aanwezig.
In 1956 werd er een kibbutz opgericht, maar werd in 1965 verlaten. In 1985 werd opnieuw een nederzetting opgezet, welke tegenwoordig bestaat uit ongeveer 70 mensen. In 1996-2000 werd door de Israëlische artiest Dani Karavan tussen Nitzana en Ezuz het kunstproject de "Weg van Vrede" aangelegd, welke bestaat uit een reeks pilaren. Voor hen die deze bijna verlaten plek willen bezoeken is er de Khan Beerotayim. Een Khan is een soort woestijnherberg waar men zowel kan logeren als eten. Koffie en thee worden warm gehouden op een kampvuur en voor de echte avonturiers kan men ook nog een tocht met een dromedaris maken.
     |
Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!
