Aantekeningen bij de Bijbel
Vragen, overdenkingen en achtergronden over de Bijbel,
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
Kehila (Hebreeuws קְהִלָּה H6952) of kahal (Hebreeuws קָהָל H6951; Grieks ἐκκλησία G1577), een Joodse gemeente (Sofeer.nl, lemma kehila), welke zich rond een synagoge heeft georganiseerd.
In de Bijbel wordt Kahal meestal in vertalingen omschreven als "vergadering van de kinderen Israëls" (Num. 14:5), "gemeente van Israël" (Lev. 16:17; Deut. 31:30; Joz. 8:35; 22:18; 1 Kon. 8:14; etc.), "vergadering des HEEREN" (Num. 27:17; 31:16; Deut. 23:1ev.; Joz. 22:17), etc..
Zo lezen we dat eunuchs, Ammonieten en Moabieten niet in de vergadering (קָהָל H6951 qāhāl) van de HEER mogen komen (Deut. 23:1ev.), i.e. geen diensten in de tempel mochten verrichten.
Zowel קְהִלָּה H6952 als קָהָל H6951 zijn afgeleid van het Bijbels Hebreeuws קָהַל H6950 "samenkomen".
In de Septuagint meestal weergegeven met ἐκκλησία G1577 ekkli̱sia (LXX Deut. 31:30; etc.) en waarmee een "volksvergadering, vergadering van gelovigen" wordt bedoeld. In het Nieuwe Testament heeft het eenzelfde betekenis en wordt hiermee de gemeente of kerk mee aangeduid, of meer specifiek het gemeente zijn van de gelovigen.
In latere eeuwen was Kahal de naam van de autonome regeringen van Asjkenazische Joden in het Pools-Litouws Gemenebest en het Russische rijk, totdat het in 1844 door tsaar Nicolaas I in het Russische rijk werd afgeschaft (Encyclopedia of Ukraine, lemma Kahal).
Aan het begin van de 20ste eeuw werd de Kehilla (mv. Kehillot) hersteld als de lokale joodse gemeenschapsstructuur die nu als een modern, seculier en religieus vervolg van de Kahal in Centraal- en Oost-Europa, meer in het bijzonder in de Tweede Republiek van Polen, Estland, Letland, Litouwen en de Oekraïense Volksrepubliek, tijdens het interbellum (1918-1940), met toepassing van de nationale persoonlijke autonomie. In tegenstelling tot de oude Kahal / Kehilla, die eerder was afgeschaft, werd de moderne Kehilla-raad verkozen als gemeenteraad, met kandidatenlijsten die werden vertegenwoordigd door de verschillende joodse partijen: Agudat Yisrael, de religieuze en niet-religieuze zionisten, maar ook marxistische groeperingen.
De Kahal komt voor als een thema in de anti-Joodse samenzweringstheorieliteratuur. Jacob Brafman, een Russische jood uit Minsk, keerde zich na een conflict met vertegenwoordigers van de lokale kehila (een gemeenschap van Joden) tegen het Jodendom. Vervolgens bekeerde hij zich tot de Russisch-orthodoxe kerk en schreef polemieken tegen de Talmoed en de kehila. Brafman beweerde in zijn boeken The Local and Universal Jewish Brotherhoods (1868) en The Book of the Kahal (1869), gepubliceerd in Vilna, dat de kehila in het geheim bleef bestaan en dat het vooral tot doel had christelijke ondernemers te ondermijnen, hun eigendom over te nemen en uiteindelijk de macht te grijpen.
Aangemaakt 27 maart 2020
     |
Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!