Antiochus IV Epiphanes

Zie ook: Personen, Namen,

Antiochus IV Epiphanes (ca. 215-164 v.C.; Grieks Ἀντίοχος ὁ Ἐπιφανής), koning van de hellenistische Seleuciden (175 – 164 v.C.). Zoon van Antiochus III de Grote en opvolger van zijn oudere broer Seleucus IV Philopator.

Zijn oorspronkelijke naam was Mithradates (een variant van Mithridates, v.h. Perzisch Miθradāta "gegeven door de Mithra").

Inhoud

Biografie

Zijn belangrijkste daden:


Vervolging van de Joden

De Seleuciden hadden, net als de Ptolemaeën vóór hen, een milde heerschappij over Judea: ze respecteerden de Joodse cultuur en beschermden Joodse instellingen. Dit beleid werd drastisch teruggedraaid door Antiochus IV Epiphanes, wat resulteerde in harde vervolgingen en een opstand tegen zijn heerschappij, de Makkabese Opstand (cf. 2 Makkabeeën).

In 168 v.C. verbood hij de Joodse religieuze riten en tradities die in acht werden genomen door religieuze Joden en gaf opdracht tot aanbidding van Zeus als de oppergod (2 Makkabeeën 6:1–12). Dit was een gruwel voor de Joden en ze weigerden, dus stuurde Antiochus een leger om zijn decreet af te dwingen. De stad Jeruzalem werd verwoest door het verzet, velen werden afgeslacht en Antiochus vestigde een militaire Griekse citadel genaamd de Acra.


Aangemaakt 29 juli 2020


Koop nu

Commentaar

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!