Literatuur
Bijbelteksten

Handenoplegging

Handoplegging is een, op het Nieuwe Testament gebaseerde, opdracht om de werking van de Heilige Geest te bewerken. De handoplegging kan een zegen zijn of hij kan met het oogmerk op een wonderbaarlijke genezing plaatsvinden.

Bijbel

Nieuwe Testament

Meerdere teksten spreken over handenopgelegging bij zieken (Luk. 4:40; 13:13; Hand. 28:8). Ook bij de inzegening van ambtsdragers wordt dit vermeld (1 Tim. 4:14).

In 1 Timotheus 5:22 lezen we dat we dit niet te snel moesten doen, terwijl we in Hebreeen 6:2 lezen als een van de eerste onderwerpen waarover men onderricht moet worden.

Christendom

In de vroegchristelijke kerk kende rituelen waarin handoplegging plaatsvond. Die vond plaats bij de doop en de geloofsbelijdenis, bij het sluiten van een huwelijk, bij het uitspreken van de vergeving van zonden na belijdenis van zonden, bij het uitdrijven van demonen en boze geesten en bij het zegenen van kinderen door hun ouders. Ook tegenwoordig is dit in sommige kerkelijke stromingen het geval.

Daarnaast wordt vaak handen opgelegd bij de inzegening van nieuwe ambtsdragers in de kerk (1 Tim. 4:14).

Bij sommige meer sektarische groeperingen zien we dat de persoon met de handen op het voorhoofd wordt aangeraakt en vervolgens achterover valt, het zogeheten 'vallen in de geest' of impartatie. Dit wordt door deze groeperingen gezien als een aanraking met de Heilige Geest. Critici stellen dat nergens in de Bijbel waar sprake is van handoplegging een gelovige achterovervalt. Daar dit soort diensten vaak ook gepaard gaan met andere extreme gebeurtenissen, zoals dat personen gaan kakelen als kippen, of blaffen als honden, wordt dit eerder als een demonische uiting gezien.

Aangemaakt 18 februari 2005

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!