Aantekeningen bij de Bijbel
Vragen, overdenkingen en achtergronden over de Bijbel,
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
Het Woord van God kan verschillend worden aangeduid:
In het Oude Testament lezen we in eerste instantie dat het slaat op een profetie of de woorden die een profeet uitspreekt (Richt. 3:20; 1 Kon. 12:22) of de woorden tot een profeet komen (1 Kron. 17:3; cf. Mi. 3:7) en welke alle van God komen. Om te benadrukken dat deze rechtstreeks van God komen zien we dat vaak ook de uitdrukking "des HEEREN mond" wordt gebruikt (Num. 9:18; 36:5; Deut. 8:3; 34:5; Jes. 62:2; Jer. 23:16) of dat de profeet begint met de aanhef "Alzo zegt de HEER …" (Ex. 4:22; 5:1; 9:1; 32:27; Jes. 7:7; 22:15; etc.) of "des HEEREN woord" (2 Kon. 20:16; Jer. 22:29; 29:20; Ezech. 18:1; 20:2; etc.).
In het Nieuwe Testament wordt veelvuldig verwezen naar het Oude Testament, de Tenach, welke dan als gezaghebbend wordt bezien (Rom. 1:2; 2 Tim. 3:15). Zo verwijst Jezus naar Deuteronomium 8:3 als Hij de satan weerstaat (Mat. 4:4; Luk. 4:4). Het is om die reden dat wordt opgeroepen om de Schriften te onderzoeken (Joh. 5:39; Hand. 17:11), te verkondigen (Hand. 4:31; 13:5, 46; 18:11) en te geloven dat dit de woorden van God zijn (Joh. 5:47).
Naast de vele verwijzingen in het Nieuwe Testament dat het Oude Testament het Woord van God is zien we ook dat het een bredere betekenis krijgt. Enerzijds wordt Jezus als het Woord van God gezien, terwijl anderzijds ook het Evangelie, de goede boodschap, als het Woord van God wordt beschouwd.
Degenen die dit betogen baseren zich meestal op het gedeelte van Johannes 1:1-14 waar wordt gesteld "In het begin was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God …" en daarbij verwijzend naar parallelteksten in de brieven van Johannes waar Jezus "Woord des levens" (1 Joh. 1:1-2) wordt genoemd en elders dat Zijn naam "het Woord Gods" zal worden genoemd (Opb. 19:13).
In het Nieuwe Testament zien we tevens dat het Evangelie – de goede boodschap dat Jezus Christus is gekomen – als het Woord van God wordt bezien (Hand. 6:7; 8:14; 11:1; 12:24; etc.). We zien dan ook dat tijdens de verkondiging van het Evangelie door de apostelen veelvuldig wordt verwezen naar de Bijbel waarin dit reeds werd voorzegd (Hand. 18:28; 1 Cor. 15:3; 2 Cor. 2:17; 2 Tim. 3:15; etc.).
Bij de christenen zien we dat de gehele Bijbel – het Oude en Nieuwe Testament – als het Woord van God wordt beschouwd. Enerzijds is dit gebaseerd op wat in de Bijbel reeds hierover is gesteld, terwijl anderzijds (met name het Nieuwe Testament) ook als gezaghebbend wordt beschouwd en waarbij dan vaak wordt verwezen naar "Al de Schrift is van God ingegeven, en is nuttig tot lering, tot wederlegging, tot verbetering, tot onderwijzing, die in de rechtvaardigheid is" (2 Tim. 3:15-16). Sommige christenen verwijzen ook naar de laatste woorden in Openbaring "En indien iemand afdoet van de woorden des boeks dezer profetie" (Opb. 22:18-19) echter dit slaat meer op het boek Openbaring zelf dan op de hele Bijbel.
In de Nederlandse geloofsbelijdenis (art. 5) wordt het als volgt verwoord: "Al deze boeken alleen ontvangen (1 Thes. 2:13) wij voor heilig en kanoniek, om ons geloof daarnaar te reguleren, daarop te gronden en daarmede te bevestigen. (2 Tim. 3:16-17) En wij geloven zonder enige twijfeling al wat daarin begrepen is; en dat niet zozeer, omdat ze de Kerk aanneemt en voor zodanige houdt; maar inzonderheid, omdat ons de Heilige Geest getuigenis geeft in onze harten, dat zij van God zijn; (1 Cor. 12:3; 1 Joh. 4:6; 5:6) en dewijl zij ook het bewijs daarvan bij zichzelf hebben; gemerkt de blinden zelf tasten kunnen, dat de dingen, die daarin voorzegd zijn, geschieden. (Deut. 18:21-22; 1 Kon. 22:28; Jer. 28:9; Ezech. 33:33)".
Tegenwoordig wordt het steeds populairder om te stellen dat de Bijbel niet het Woord van God is. Wordt zelfs gesteld dat het slechts een 'een dagboek van de mens' is en waarin de geschiedenis van de mensheid wordt beschreven (cf. Carel van Schaik, Het oerboek van de mens, de evolutie en de bijbel). Dit idee werd als eerste geopperd door de theoloog Karl Barth die stelde dat Gods Woord uit drie delen bestond: De openbaring van God, de Schrift (= de Bijbel) en de prediking. Op basis hiervan concludeert Barth dat Gods openbaring wel aanwezig is in de Bijbel, maar dat dit niet hetzelfde is als de Bijbel. Dit gaat echter in tegen wat Petrus schrijft dat hij geen kunstig bedachte verzinsels zijn die hij volgde toen hij Jezus predikte (2 Petr. 1:16) om dan tot de conclusie te komen "dat geen enkele profetie van de Schrift een eigenmachtige uitleg toelaat; want de profetie is destijds niet voortgebracht door de wil van een mens, maar heilige mensen van God, door de Heilige Geest gedreven, hebben gesproken" (2 Petr. 1:20-21) en wat wordt bevestigd door Paulus die schrijft "Heel de Schrift is door God ingegeven …" (2 Tim. 3:16).
Ondanks het feit dat de Bijbel het Woord van God is moeten we ons ook realiseren dat de Bijbel niet alleen het Woord van God is. In dit laatste geval zou dat kunnen leiden dat we de Bijbel als een soort relikwie of amulet gaan behandelen die een magische waarde heeft. Het is juist het omgekeerde dat dankzij de Bijbel God tot ons heeft gesproken wat Hij wil en wie Jezus is. Derhalve is de Bijbel zeer belangrijk en is het het Woord van God en mogen en moeten we alles hieraan toetsen of iets van of uit God is.
Aangemaakt 6 februari 2023
     |
Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!