Aantekeningen bij de Bijbel
Vragen, overdenkingen en achtergronden over de Bijbel,
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
Inbakeren (Hebreeuws חָתַל H2853, Grieks σπαργανόω G4683) is het in doeken wikkelen van een baby van schouders tot en met voetjes, ter hoogte van de armpjes strak en losjes ter hoogte van de beentjes. Door inbakeren wordt een een baby beperkt in zijn (onwillekeurige) bewegingen zodat hij zich gemakkelijker kan overgeven aan de slaap.
Inbakeren is een oeroude gewoonte en het is dan ook niet geheel vreemd dat we dit fenomeen ook in de Bijbel terugvinden.
In Job 38:9 wordt symbolisch melding gemaakt van de de zwachteldoek die gebruikt werd bij het inbakeren van de morgensterren. Terwijl in Ezechiël we een beschrijving zien wat er met een pasgeboren baby gebeurde (en in dit geval niet gebeurde): "Wat uw geboorte betreft, op de dag dat u geboren werd, werd uw navelstreng niet afgesneden, werd u niet met water schoongewassen, werd u ook al niet met zout ingewreven, en al helemaal niet in doeken gewikkeld" (Ezech. 16:4).
Het inbakeren wordt alleen vermeld in het Evangelie van Lukas waar wordt gezegd dat Maria de pasgeboren Jezus in doeken wikkelde (Luk. 2:7, 12). Dit was geheel naar de gewoonte van toen (→ paragraaf Geschiedenis).
De alleroudste afbeeldingen, ongeveer 4000 tot 4500 jaar oud, van ingebakerde baby's zijn votiefoffers en grafgoederen uit Kreta en Cyprus.
Votieve beeldjes zijn gevonden in de graven van oud-Griekse en Romeinse vrouwen die stierven tijdens het kraambed, waarbij baby's in doeken werden getoond. Verder zijn in heiligdommen, gewijd aan Amphiaraus, modellen opgegraven die baby's omwikkelen met doeken.
De Zwitserse chirurg Felix Würtz (~1500- ~1599) was de eerste de het inbakeren bekritiseerde (Felix Würtz, "Kinderbüchlein" in: Felix Würtz, Wund-Artzney, [1612], p. 726ev.). In de 17de eeuw begon de wetenschappelijk opinie over inbakeren te veranderen. De Britse filosoof John Locke (1632-1704) verwierp inbakeren in zijn publicatie uit 1693 (J. Locke, Some Thoughts Concerning Education, p. 12). Terwijl Lloyd DeMause de redenen hiervan aangeeft: "routinely sent them out to extremely neglectful wetnurses, tied them up tightly in swaddling bandages lest they be overpowered by them, starved, mutilated, raped, neglected and beat them so badly that prior to modern times I have not been able to find evidence of a single parent who would not today be put in jail for child abuse" (Lloyd DeMause, The Emotional Life of Nations, Hfd. 8, p. 322).
Tot eind 18de eeuw werd inbakeren ook in Nederland toegepast, sinds halverwege de jaren negentig begint het weer aan populariteit te winnen en wordt dan vooral toegepast bij "huilbaby's" of baby's die moeilijk slapen. Als motto wordt gebruikt "rust en regelmaat" (cf. Ria Blom, Regelmaat en Inbakeren).
   |
Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!