Literatuur
Bijbelteksten

Feesten en rouwdagen

Een feest is een bijeenkomst om een vrolijke gebeurtenis te vieren en te herdenken. Terwijl tijdens een rouwdag juist een droevige gebeurtenis wordt herdacht.

Bijbel

Onder Bijbelse feesten en rouwdagen worden die bedoeld die in de Bijbel voorkomen. Men kan deze in twee groepen onderverdelen, waarbij de eerste groep door God voor de Joden zijn ingesteld, zoals Pascha en Loofhuttenfeest. terwijl de andere groep in de eeuwen daarna zijn ontstaan, zoals Purim of Chanoeka, of een meer algemeen karakter hebben, zoals verjaardagen.

Oudtestamentische feesten

• Loofhuttenfeest
• Pascha
• Purim
• Rosh Hasjanah
• Sabbat
• Schaapscheerdersfeest
• Verzoendag / Yom Kippur

Nieuwtestamentische feesten

In het Nieuwe Testament worden geen specifieke Nieuwtestamentische feesten ingesteld op het Heilig Avondmaal na.

Joodse feesten

Een overzicht van de belangrijkste feesten, met zover mogelijk gerelateerd aan een Bijbeltekst. De Gregoriaanse datum is alleen van de maand, omdat deze per jaar verschilt.

Niet Bijbelse Joodse rouwdagen

• Tisha B'Av (verwoesting van de tempel)

Terminologie

Binnen het Jodendom wordt bepaalde terminologie gebruikt om de diverse categorieën dagen aan te duiden, afhankelijk van hun oorsprong of aard.

• Sabbat (שַׁבָּת ^H7676), de laatste dag van de week, voor de Joden een rustdag. Deze begint op vrijdagavond als de eerste drie sterren zichtbaar zijn geworden en duurt tot de zaterdagavond.
• Yom Tov (יום טוב), verwijst gewoonlijk naar de zes door de Bijbel voorgeschreven feestdagen waarop alle activiteiten die op Sabbat verboden zijn, verboden zijn, behalve enkele die te maken hebben met voedselbereiding. Hiertoe behoren de eerste en zevende dag van Pesach, (de eerste dag van) Shavoe’ot, beide dagen van Rosh Hasjanah, de eerste dag van Sukkoth, en (de eerste dag van) Shemini Atzeret. Bij uitbreiding, buiten het land Israël, zijn de tweede-dag feestdagen bekend onder de noemer Yom tov sheni shel galuyot (Tweede Yom Tov van de Diaspora) – inclusief Simchat Torah – ook in deze groepering opgenomen. In de volksmond wordt Yom Kippur, een door de Bijbel voorgeschreven datum waarop zelfs het bereiden van voedsel verboden is, vaak tot deze groep gerekend. De traditie om twee dagen Yom Tov te houden in de diaspora bestaat al sinds ongeveer 300 v. C..
• Moed (מוֹעֵד ^H4150), verwijst naar een van de drie bedevaartfeesten Pesach, Shavoe’ot en Sukkoth. Wanneer het wordt gebruikt in vergelijking met Yom Tov, verwijst het naar Chol HaMoed (חול המועד), de tussenliggende dagen van Pesach en Sukkoth.
• Chag (חַג ^H2282), kan gebruikt worden wanneer het Yom Tov of Moed is. Het wordt ook gebruikt om Chanoeka en Purim aan te duiden, evenals Yom Ha'atzmaoet (יוֹם הָעַצְמָאוּת Israëlische Onafhankelijkheidsdag) en Yom Jeruzalem (יום ירושלים Jeruzalemdag).

Christelijke feesten

• Kerstmis → Overzichtspagina
• Hemelvaart
• Pasen → Overzichtspagina
• Pinksterfeest

Overige feesten

• Verjaardag

Overig

Jodendom

Volgens de Bijbel moeten de Joden driemaal per jaar naar de tempel in Jeruzalem (Ex. 23:14-19; Deut. 16:16). Na de vernietiging van de tempel verklaarden de Joden dat dit de synagoge was, of zelfs gewoon thuis.

Moeten christenen Oudtestamentische feesten vieren?

In Lev. 23 zien we dat God Zijn feesten specifiek instelt voor het volk Israël (Lev. 23:2, 24, 34) en niet voor de andere volken. In de evangeliën lezen we dat ze een "feest der Joden" worden genoemd (Joh. 2:13; 5:1; 6:4; 7:2). Tijdens de vergadering van de apostelen (Hand. 15), lezen we dan ook de beslissing dat het niet nodig is dat de niet-Joodse christenen zich aan de wet houden en daarmee deze ook niet de Joodse feesten hoeven te vieren. Vaak wordt aangehaald dat in de eerste drie eeuwen christenen gewoon de Oudtestamentische feesten vierden, hier is echter geen bewijs voor. Wel dat de eerste christenen erop werden aangesproken dat ze deze feesten niet consequent, net als de Oudtestamentische wetten, niet hielden (cf. Gal 1:6, 2:4, 4:10 waar Paulus hiertegen ageert) en daarom uit de synagogen werden verbannen.

Bovendien als christenen deze feesten willen vieren dan moet het ook consequent gebeuren volgens de letter der wet, bv. het Pesach mag men alleen vieren als men besneden is (Ex. 12:48). We zien dan ook dat bv. Paulus zich er wel aan hield (cf. Hand. 18:21), maar de christenen uit de heidenen dat niet hoeven (Hand. 21:23ev.) op basis van wat eerder in Handelingen 15 was besloten.

Zijn de christelijke feesten heidens van oorsprong?

De laatste tijd wordt steeds vaker gesteld, meestal door aanhangers van de Messiaanse beweging, dat feesten als Kerst, Pasen, Pinksteren, etc. heidens van oorsprong zijn en daarom niet gevierd mogen worden. Hier zijn geen enkele bewijzen voor gevonden, wel dat (net als de Joodse feesten) er later steeds meer bij is verzonnen en zowel heidense als commerciële invloeden deze feesten heeft doen veranderen. Op onze website zijn een tweetal vraagbaken samengesteld waar de diverse vragen rondom Kerst en Pasen worden behandeld. Sommigen gaan hierbij zelfs zover dat ook feesten die niet in de Pentateuch worden genoemd niet meer gevierd mogen worden, zoals Chanoeka, omdat ook die van 'heidense oorsprong' zouden zijn. Hierbij vergeet men dat Jezus dit wel vierde, of op zijn minst niet afkeurde (Joh. 10:22).

Opvallend is dat degenen die stellen dat de christelijke feesten heidens zijn daarbij veelvuldig Alexander Hislop of een van zijn navolgers citeren. Daarbij niet schromen om de meest grote onzin verkondigen om deze feesten zo zwart mogelijk te maken. Een zeer relevante vraag die men moet stellen is wat voor een christen men is die niet meer wil gedenken waarom Christus op aarde is gekomen (Kerst), waarom Hij is gestorven (Goede vrijdag) en is opgestaan (Pasen), waarom we niet meer blij zijn dat de Heilige Geest tot ons is gekomen (Pinksteren) en deze herdenkingen als heidens bestempelen.

Aangemaakt 14 mei 2005, laatst gewijzigd 30 augustus 2021

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!