Masada (Ivriet מצדה metzadá "vesting, fort" van מְצָד H4679), fort ten westen van de Dode Zee, gebouwd door Herodes de Grote, tussen 30 en 40 v.C. en in de loop der jaren verder uitgebouwd tot een vesting.
Wordt niet in de Bijbel genoemd.
Het paleis werd tussen 30 en 40 v.C. door Herodes de Grote gebouwd en in de loop der jaren verder uitgebouwd tot een vesting.
Bij de verwoesting van Jeruzalem slaagden enkele Joden er in te vluchten naar de rots Masada bij de Dode Zee en hielden daar drie jaar stand tegen de Romeinse legioenen. Omdat ze niet als slaven wilden leven, pleegde de bevolking van Masada zelfmoord.
Onder aan het fort liggen zijn nog de verschillende ruïnes te zien van de legerkampen van het Romeinse Legio X Fretensis.
Josephus vermeldt, dat de Romeinen, toen zij de vesting tenslotte innamen in 73 n.C., de dode lichamen van hun tegenstanders daar aantroffen die massaal zelfmoord hadden gepleegd.
Bijgewerkt op 14 mei 2018
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!