Dit is het slotdeel in een reeks artikelen over de Herziene Statenvertaling door David Moerman. Hier is het eerste en tweede deel te vinden.

Conclusies
Het heeft me verbaasd dat er in de discussie rond de HSV zo weinig nuchtere overwegingen worden gehoord. De reden van het bestaan van het project is altijd helder geweest: de SV is voor veel mensen te moeilijk om als dagelijkse vertaling gebruikt te worden. Wat mij betreft, zie ook hierboven, is dit een correcte constatering. Ook de GBS³⁾ heeft geconstateerd dat de SV verouderde woorden bevat en heeft dit gedeeltelijk opgelost door een woordenlijst mee te leveren. En dus wordt deze grondreden voor de HSV door velen gedeeld, namelijk dat de taal van toen niet meer de taal van nu is.

Echter wordt hiermee verschillend omgegaan. Er zijn tegenstanders die vinden dat mensen best de moeite kunnen doen om de SV te begrijpen, zie ook hierboven. Met die redenering kan ik het onmogelijk eens zijn. Wij zitten niet verlegen om een vertaling die we eerst moeten bestuderen voordat we hem enigszins kunnen begrijpen. De Bijbel is geen eenvoudig boek, een vertaling mag daar niet nog een extra drempel voor opwerpen.

Waarom hebben tegenstanders zo'n angst voor een herziening van de SV? Het lijkt soms wel alsof men bang is dat zo meteen bij het klaarkomen van de hele herziening de originele SV van staatswege verboden wordt. Iedereen is het erover eens dat de SV een monument is, dat de SV van onschatbare waarde is bij Bijbelstudie, dat de vertalers van de SV bijzonder bekwame mensen waren, en dat de SV tot op heden de meest secure⁴⁾ bijbelvertaling is. Allemaal kwaliteiten van de SV die niemand ter discussie wil stellen. Ik koester mijn GBS uitgave van de SV met kanttekeningen. Maar wat heb ik ook een behoefte aan een heldere bijbelvertaling om uit te lezen aan tafel, zodat ik niet continu woorden hoef te vervangen.

Ik heb gezien hoe de mensen achter de HSV vanuit kerkelijke vergaderingen uit de behoudende kring zijn bejegend, ronduit verschrikkelijk. Uit het Reformatorisch Dagblad van 20 juni 2002 citeer ik een ouderling op een behoudende synode: 'dat de Heere het werk van de stichting zou willen verbreken. Dat is mijn hartenwens'. Een dergelijke uitspraak zou ik 'vijandig' willen noemen. Waarom zou de Heere dit werk moeten willen verbreken? Waarom mag een groep mensen zich niet buigen over een bijbelvertaling? Waarom mag een groep mensen niet uit integere overwegingen besluiten dat een herziening volgens hen bittere noodzaak is? Zijn we niet meer vrij om een nieuwe vertaling te maken van de Bijbel?

Veel is te verklaren uit de naam van de HSV: de Herziene Statenvertaling. Deze naam is gekozen om de verbondenheid van de nieuw uit te brengen vertaling te laten zien met de aloude Statenvertaling. Er was de hoop dat dit tot bredere acceptatie zou leiden. Eerlijk gezegd weet ik niet zo goed of dat verstandig was. De HSV is - een mijns inziens terechte conclusie van de tegenstanders - toch wel 'anders' dan de SV (misschien wel puur gevoelsmatig). Bovendien prikkelt de duidelijke link met de Statenvertaling veel mensen om de HSV vooral te spiegelen aan de SV. En dat is onzin, omdat we niet worden geroepen om de SV te vertalen maar de grondtekst.

Afsluitend zou ik iedereen willen oproepen om de HSV op een correcte en nuchtere manier te bejegenen. Wees respectvol naar voor- en tegenstanders, en probeer goede argumenten te bedenken. Ik heb hierboven een aantal (wat mij betreft goede) argumenten opgesomd en ook een aantal wat minder geslaagde. Graag hoor ik meer argumenten, van welke kant dan ook.

Noten:
3) De Gereformeerde Bijbelstichting. De GBS zal het geen bezwaar vinden wanneer ik hen omschrijf als de 'hoeders van de Statenvertaling'. De GBS is een uitgesproken tegenstander van de HSV.
4) Ik ben zelfs van mening dat de SV secuurder is dan de HSV, al zal niet iedereen die mening delen!