Ik kreeg de vraag of de hedendaagse voorganger/ dominee in de kerk/gemeente: wel Bijbels is of dat het iets is waar we graag zelf als invulling van een dienst geven. Op zich een hele interessante vraag, temeer omdat meestal als deze in de kerk wordt gesteld er wordt gewezen naar Hebr. 13:7, alleen daar wordt niet gesproken over wat wij tegenwoordig voorganger of dominee noemen.

Het Griekse woord he'geomai dat hier gebruikt wordt heeft de betekenis van "leiden" en dan moet je denken aan mensen die regeren, gezag hebben over of bevelen geven, zoals vorsten, bestuurders en politici. Daarnaast werden ook mensen die leiding geven in een raad of vergadering zo genoemd.  In deze tekst gaat het dan ook over degenen die leiding hebben in een kerkelijke gemeente. Daarnaast valt op dat steeds in het meervoud wordt gesproken omdat in die tijd er meerderen waren die in de gemeente leiding gaven, sommigen heel praktisch door eten te verdelen onder de armen, anderen zorgden voor het gebouw en weer anderen gaven Bijbels onderricht. Hoewel sommige van deze taken zeker ook tegenwoordig nog door een voorganger wordt gedaan, moet men wel constateren dat het steeds meer een one-man-show is geworden waar de rest van de gemeente naar luistert. Steeds vaker komt het voor dat niemand op de voorganger na iets heeft, terwijl in de Bijbel toch iets anders staat: Ieder heeft iets (1 Cor. 14:26).

De reden is heel praktisch, het is een zeer zware taak voor één persoon om een gehele gemeente te leiden en het gevaar is zeer groot dat de (verkeerde) visie van zo'n persoon belangrijker wordt dan wat in de Bijbel staat. In het verleden zagen we al dat dit tot machtsstrijden in de gemeente gaf (ben van Apollos, ben van Paulus, etc.), meerdere sprekers heeft dan voor dat de toehoorders meerdere visies horen en evenwichtiger zullen worden in hun geloof, omdat wat ze horen kunnen toetsen aan die van de anderen en nog belangrijker aan de Bijbel. Vandaar dat vroeger de nadruk van het preken meer op "leren" lag, er wordt onderricht gegeven (iets wat tegenwoordig is verdrongen door de Bijbelstudie, die helaas maar al te vaak ook geen echte studie meer is). En omdat hierdoor iedereen door dit onderricht zelf ook weer aan anderen onderricht konden geven, was het mogelijk dat iedereen iets had. Vroeger was het niet zo dat een enkeling ervoor ging studeren, maar iedereen werd opgeleid en dat deze zelfs op een gegeven moment weer werden uitgezonden naar andere plaatsen om daar het evangelie te verkondigen (Hand. 15:22).

Nu was dit absoluut geen uitvinding van de christenen, want ook bij de Joden zagen we deze gewoonte. Het was om deze reden dat Jezus in de tempel met de schriftgeleerden kon praten en later toen Hij volwassen was in verschillende synagogen voorging. Ook bij Paulus en andere apostelen zien we dat ze in vreemde synagogen voorgingen. Niet omdat ze alleen predikers waren, maar omdat het de gewoonte was dat iedereen op basis van Gods Woord iets mocht verkondigen.

Later toen het analfabetisme steeds groter werd onder de bevolking, zie je dat de weinigen (meestal monniken) steeds meer de leiding namen. Maar helaas in plaats van de toehoorders te leren lezen en ze aan te moedigen om ook zelf aan de discussies deel te nemen, werd de afstand tussen de kansel en de stoelen vergroot. Ook tijdens de Reformatie werd deze kloof niet gedicht, hoewel in eerste instantie deze wel een aanzet gaf dat alle christenen weer hun zegje mochten doen. Is het dan totaal verkeerd dat er dan in iedere kerk of gemeente maar één voorganger is. Je zult mij als laatste horen dat dit niet zo is, maar hun taak is wel om ervoor te zorgen dat de gemeente weer de Bijbel gaat bestuderen en mondig wordt gemaakt om ook het Woord van God te verkondigen.

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij