Ten tijde van de Bijbel was de sociale wetgeving vaak totaal anders dan tegenwoordig en net als in iedere (hedendaagse) samenleving ontstonden er wel eens conflicten of gebeurden er ongelukken met als gevolg dat er doden vallen. In veel gevallen zien we dan ook dat het recht in eigen hand werd genomen en dat door de nabestaanden "bloedwraak" werd uitgeoefend.

In de Bijbel lezen we dan ook dat hier bepaalde wetgeving voor was om deze bloedwraak tegen te gaan. Er waren in het land plaatsen waar iemand naar toe kon vluchten als deze per ongelijk iemand had vermoord. Hierbij moet dan vooral gedacht worden aan gevallen waar de hedendaagse Nederlandse juridische termen dood door schuld, of mishandeling met de dood tot gevolg betrekking op hebben en niet in gevallen als moord en doodslag. Deze steden werden ‘îr miqəlaṭ "stad van asiel" genoemd en in Nederlandse Bijbels vaak met "vrijstad" vertaald. In totaal waren er zes van deze vrijsteden (Joz. 20:7-8):

• Aan de westkant van de Jordaan:

  • Kedes in Galiléa, op het gebergte van Nafthali;
  • Sichem, op het gebergte van Efraïm;
  • Kirjath-arba, ook wel Hebron genoemd, op het gebergte van Juda.

• En aan oostzijde van de Jordaan:

  • Bezer in de woestijn, in het platte land, van den stam van Ruben;
  • Ramoth in Gilead, van de stam van Gad;
  • Golan in Bazan, van de stam van Manasse.

Deze vrijsteden werden gegeven aan de Levieten, waarbij de oudsten van deze steden moesten oordelen of de dood per ongeluk was veroorzaakt of niet. In geval werd geoordeeld dat het niet opzettelijk was gebeurd, dan was het bloedwreker niet toegestaan om de dader te doden. De dader moest tot de dood van de hogepriester in de vrijstad blijven en was daarna vrij om weer terug te keren naar zijn bezittingen en eigen woonplaats. Binnen de stad was de dader veilig, echter als de dader voortijdig buiten de stad kwam liep zijn leven gevaar, want als de bloedwreker hem vond dan had deze het recht om de dader te doden (Num. 35:6-32; Joz. 20:2-9; 21:13-38; 1 Kron. 6:57, 67).

Naast deze vrijsteden had de dader ook de mogelijkheid om te vluchten naar de tempel in Jeruzalem of de tabernakel en mocht in principe niet gedood worden als de dader een van de horens van het brandofferaltaar vasthield (1 Kon. 1:50-53; 2:28-30).

In de Bijbel zijn geen gevallen bekend dat iemand naar een vrijstad vluchtte. Wel lezen we dat Adonia na zijn mislukte coupe naar het brandofferaltaar vlucht (1 Kon. 1:50-53) en dan gratie krijgt van koning Salomo, echter omdat Adonia politiek bezig bleef en een poging deed om Abisag (de weduwe van koning David) te trouwen, werd deze als nog ter dood veroordeeld (1 Kon. 2:24). Ook Joab die had meegedaan aan de coupe van Adonia, vluchtte later naar het brandofferaltaar (1 Kon. 2:28-30), maar werd op bevel van koning Salomo gedood door Benaja de zoon van Jojada (1 Kon. 2:30-31).

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij