Alle liefhebbers van poëzie weten dat er verschillende stijlen zijn, in het Nederlands is vooral de eindrijm bekend. Maar er zijn natuurlijk veel meer stijlen. Bekend is het acrostichon waar de eerste letters van zinnen en strofen het alfabet vormen of soms een naam zoals we in ons volkslied kunnen zien, waarvan de eerste letters van de originele coupletten samen de naam 'Willem van Nassov' vormen. In de Bijbel komen we verschillende acrostichons tegen zoals in de Psalmen (Psalm 25; 34; 37; 111; 112; 119; 145), in de onderwijzing van Lemuël (Spr 31:10-31), in de eerste vier gedichten in Klaagliederen (Kl 1; 2; 3; 4) en tot slot in het eerste hoofdstuk van Nahum.

Enkele dagen geleden las ik Nahum en had een Hebreeuwse editie voor me, waarin poëzie duidelijk te zien was (helaas is vanwege besparingskosten vaak de Hebreeuwse tekst achter elkaar gezet zodat je het niet zo goed kan zien) en bij de eerste drie verzen viel mijn blik op de laatste letters van de strofen en zag daar plotseling de Godsnaam staan (in het plaatje links in rood weergegeven).

Mijn dag kon niet meer kapot, want in Oosterse poëzie komt dit vaker voor en wordt een telestichon (de tegenhanger van een acrostichon) genoemd. Plotseling zag ik nog wat, in diezelfde verzen zag ik aan het begin het woord "ani" (ik) staan, zodat we krijgen "Ik ben JHWH". De aanhangers van de E.L.S. zullen hier waarschijnlijk direct een verborgen boodschap in zien, maar we moeten nuchter blijven, want ook dit is een bekende dichtvorm die we ook in andere Assyrische poëzie terugvinden. De Assyrische dichtkunst had vaak een combinatie van een acrostichon en een telestichon en verwerkten daarin dan de naam van hun koning, bv. anaku Sennacherib. Waarbij anaku (ik) aan het begin en Sennacherib (de koning) aan het einde. Hierdoor wist men dat dit namens of voor die koning was geschreven.

Interessant is dan ook dat deze oordeelsprofetie juist aan de Assyriërs is gericht en op precies dezelfde manier is opgebouwd zoals ook in hun poëzie. Lazen we in Jona nog dat Nineveh een oproep tot bekering kreeg, nu jaren later bleek dat ze uiteindelijk hier geen gehoor aan hadden gegeven en wordt bij Nahum geprofeteerd wat er gaat gebeuren. En dit gebeurt helemaal volgens de regelen van de dichtkunst zoals de Assyriërs zijn gewend, we zien de beschrijving dat God een Wreker is, maar ook een Beschermer (antithetisch parallellisme), we zien vergelijkingen van de natuur die God onderhorig zijn en we zien de herhalingen van een woord of thema (getrapt parallellisme) en tot slot ook nog eens de "handtekening" dat deze profetie van God is. De Assyriërs konden dan niet anders dan hieruit opmaken dat het om een koninklijke en goddelijke boodschap ging.

De eerlijkheid gebied me te zeggen dat na deze vondst ik er achterkwam dat Klaas Spronk dit een paar jaar geleden ook al had ontdekt. Dus het is geen unieke vondst van mij.

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij