Samenvatting

Philippus S. van Ronkel werd in 1829 geboren te Groningen, waar zijn vader rabbijn was. De ouders, beiden uit de stam van Levi, hoopten dat hij later eveneens rabbijn zou worden, maar op Eerste Kerstdag 1856 liet de jongeman zich dopen, waarna hij besloot theologie te gaan studeren. Na enkele jaren van ijverige studie promoveerde hij in 1860 magna cum laude tot doctor in de godgeleerdheid, wat hem de moeite van het kerkelijk examen bespaarde. Het jaar daarop ging hij in de pastorie. Na de Hervormde Kerk bijna dertig jaar trouw te hebben gediend, stierf hij, uitgeput en ziek, in 1890. Zijn leven was moeilijk geweest, maar hij ontsliep 'zacht en kalm in zijnen Heer', die hij als christen-jood altijd beschouwd had als de Zoon van God en de Koning van Israël. Over deze vergeten eersteling schreef de godsdienstleraar drs. Van der Ploeg een mooi boek, waarvan alleen de druk wel iets duidelijker had mogen zijn.
(Biblion recensie, Dr. L.A.F. Le Mat.)

Recensie

Boekinformatie

Bestellen

Commentaar

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!