Iedereen weet dat Abram op een gegeven moment vertrok uit Ur om naar Kanaän te gaan. Minder mensen weten dat niet Abram, maar zijn vader de initiatiefnemer was van deze reis. en maakte deze tocht niet af, ze kwamen slechts tot Haran. We lezen dit in Genesis 11:32 En Terah nam Abram, zijn zoon, en Lot, Harans zoon, zijns zoons zoon, en Sarai, zijn schoondochter, de huisvrouw van zijn zoon Abram, en zij togen met hen uit Ur der Chaldeen, om te gaan naar het land Kanaan; en zij kwamen tot Haran, en woonden aldaar. Na de dood van Terah trekken ze weer verder en belanden eerst in Sichem (Gen 12:6) om vandaar naar Bethel te trekken (12:8).
Als er hongersnood in het land komt, gaan ze niet terug maar trekken juist verder naar Egypte (12:10ev.). Hier komt dan één van de smeuïge verhalen, eenmaal daar aangekomen valt het oog van de Farao op Sara, en neemt haar op in zijn harem. Blijkbaar had Abraham niet de moed om te zeggen dat zij zijn vrouw was en niet zijn zus (12:18-19). Ook wordt niet vermeld dat Sara zeer waarschijnlijk al op leeftijd was, immers Abram was volgens Gen 12:4 al 70 jaar en als we het vorige hoofdstuk bestuderen, was hij al een eind in de 100 (Gen. 11:26, 32: op 70 jarige leeftijd kreeg Terah 3 zonen, en hij stierf toen hij 205 was, en pas daarna vertrok Abram. Dus hij was of een tijd later geboren dan in vers 26 werd vermeld, of hij was een stuk ouder dan in 12:4). Dat zijn vrouw dan ook een stuk ouder was is aannemelijk.
In ieder geval, het oog van de Farao was op Sara gevallen, en door allerlei plagen van God, komt hij erachter dat hij bedot is en dat ze in werkelijkheid Abram's vrouw is. Vervolgens worden ze als ongewenste vreemdelingen het land uit gezet. Daar het goed toeven was in Bethel gingen ze weer terug daar naar toe.

Nu zeggen deze reizen niet veel, maar vroeger waren dat hele ondernemingen.