Als jonge knul is niets zo leuk als een "fikkie stoken", eenmaal volwassen wordt geacht dat je deze natuurlijke neiging weet te onderdrukken. Dus moet je soms creatief zijn om toch een gelegenheid te krijgen.

Toen ik met mijn gids Amir  in de woestijn de Rotem-struik (Retama raetam) zag, vertelde ik hem dat deze ook in de Bijbel wordt genoemd. Zo lezen we dat Elia (1 Kon 19:4ev) tijdens zijn vlucht sliep onder deze struik en dat een engel eten voor hem bereidde op een vuurtje. Dat deze engel dat zeer waarschijnlijk deed met deze struik blijkt uit een andere Bijbelpassage, in Psalm 120:4 staat "gloeiende houtskool van de brem". Hierbij moeten we bedenken dat de Rotem een bremsoort is.

Amir wist te vertellen dat de nomaden deze struik gebruikten om hun vuur mee aan te steken en daar sloeg de vonk over. Als het in de Bijbel wordt genoemd en ook de hedendaagse nomaden deze Rotem-struik gebruiken om vuur te maken, moesten wij dan niet er een experiment aan wagen? Bovendien had Amir een magnesium-staafje waarmee Israëlische soldaten in noodgevallen zonder lucifers of een aansteker een vuurtje kunnen maken. We namen dus een paar dunne Rotem-takken die al iets verdroogt waren en onder het mom van "het wetenschappelijke experiment" trachten wij als echte nomaden een vuurtje te stoken.

Helaas bleek het in de praktijk wat moeilijker dan in de boeken, vermoedelijk hadden we te weinig brandstof en te veel wind.

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij