Zie, de draagstoel voor Salomo.

Daaromheen zestig helden,

uit de helden van Israël.

Allen hanteren het zwaard,

geoefend als ze zijn voor de oorlog.

Ieder draagt zijn zwaard aan zijn heup

tegen de verschrikking in de nachten.

Koning Salomo heeft voor zichzelf een draagkoets gemaakt

van hout uit de Libanon.

De stijlen ervan maakte hij van zilver,

zijn leuning van goud

en zijn zitting van roodpurper.

Het binnenwerk ervan werd met liefde bekleed

door de dochters van Jeruzalem.

Hooglied 3:7-10 (HSV)

De vorige keer in onze serie over Hooglied had ik al even de draagstoel genoemd waarop de bruid kwam, of zoals de dure benaming luidt een "palanquin". Tegenwoordig zijn ze vooral bekend uit het verre oosten waar de rijken het als een vervoersmiddel gebruiken.

Maar ook in het oude Midden-Oosten was dit bekend verschijnsel, zo zijn er niet alleen afbeeldingen gevonden in Egypte, maar zijn er ook draagbanken gevonden met daarop een van hun goden. Ook hier in Hooglied komen we het tegen en het aardige is dat het Hebreeuwse woord te maken heeft met een "nest" en in later tijden werd de draagbank geassocieerd met een  "bruids-nest".

Uit de beschrijving blijkt duidelijk dat het hier om een zeer luxe stoel ging, die niet alleen van verschillende soorten kostbaar hout uit de Libanon ging (daar kwam het beste hout vandaan), maar ook bekleed was met bladgoud en zilver. Daarnaast (omdat je natuurlijk wel aangenaam moest zitten) waren er ook dure gordijnen (tegen de zon) en kussens.

Het gebruik van dit soort draagstoelen duurde minstens tot de periode van Bar Kochba, want we lezen in de Mishna dat "In de laatste oorlog [Bar Kochba] beslisten zij dat een bruid niet op een draagstoel de stad in mocht gaan. Maar onze rabbi’s stonden de bruid nadien toe in een draagstoel de stad in te gaan" (Sotah 9:14, vert. Neusner).

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij