Ruth, de Moabitische, zei tegen Naomi: Laat mij toch naar de akker gaan en aren rapen achter hem in wiens ogen ik genade zal vinden.

Ruth 2:2 HSV

In de verzen hiervoor lazen we dat Naomi en Ruth ten tijde van de gerstoogst in Bethlehem kwamen. We zouden dus zeggen dat ze dus de kans hadden om op een veld als loonarbeidsters ingezet te worden, zeker als zoals in het vorige vers staat er een familielid is die schatrijk is. Echter het maaien met de hand is zeer zwaar werk en werd typisch gedaan door mannen. Het verzamelen van de gemaaide schoven werd wel door vrouwen gedaan, er wordt echter geen reden gegeven waarom Naomi of Ruth hiervoor niet in aanmerking kwamen. Een reden zou kunnen zijn dat, zoals in de meeste familiebedrijven, dit werk door de vrouwen en dochters van de loonarbeidsters werd gedaan.

Het moge logisch zijn, dat zonder werk de problemen van de twee gigantisch waren want de sociale voorzieningen voor vroeger in het Midden-Oosten nihil. Gelukkig staat in de Joodse wet een voorziening voor dit soort personen. In Deut. 24:21 lezen "Wanneer u uw wijngaard leeggeplukt hebt, mag u hem daarna niet nauwkeurig nalopen. Het is voor de vreemdeling, de wees en de weduwe." Dat was dan ook de reden voor Ruth om als vreemdeling en als weduwe naar een akker te gaan om daar de aren op te rapen.

Ze voegt daar aan toe "achter hem in wiens ogen ik genade zal vinden" omdat in de tijd van de Richteren (waarin deze geschiedenis zich afspeelt) vaak hier niet de hand aan de wet werd gehouden en Ruth dus volledig afhankelijk was van de goedgunstigheid van de eigenaar van zo'n veld.

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij