In het Oude Testament (Ps. 111: 10; Spr. 8: 13; 9: 10 LXX) lezen we regelmatig over de vreze des Heeren. In het Nieuwe Testament is dit minder gebruikelijk, toch komt ook hier deze uitdrukking voor, zoals in bovengenoemde passage uit de brief van Paulus. De woorden phobos tou Kuriou (‘vrees van de Here’, d.w.z. ‘vrees voor de Here’) is een vaste uitdrukking die we bv. ook vinden in Handelingen 9:31 waar wordt gesproken dat de eerste christenen wandelden in de vreze des Heren.

Het woord ‘vrees’ moet niet worden uitgelegd in de zin van ‘angst’, maar in de betekenis ‘ontzag’, ‘eerbied’, ‘respect’ zoals dat past in de tegenwoordigheid van een streng maar rechtvaardig rechter.

Van hetzelfde woord phobos is ons woord fobie afgeleid en het lijkt erop dat veel (kerk)mensen tegenwoordig een fobie hebben voor God, bang dat ze eeuwig gestraft worden vanwege hun zonden. Toch blijkt dat dit niet hoeft, lezen we de brief van Paulus aan de Corinthiërs verder dan zien we dat diezelfde God zich in Christus verzoende met de wereld (vs. 19), er is een nieuw leven begonnen en dit nieuwe komt van God, Die ons door Jezus Christus bij Zichzelf heeft teruggebracht. Want God heeft Zijn Zoon niet naar de wereld gestuurd om de wereld te veroordelen, maar om haar van de ondergang te redden (Joh. 3: 17). Is iedereen dan gered? Nee, want als we verder lezen zien we dat wie zijn vertrouwen op Jezus stelt, niet wordt veroordeeld. Maar wie niet gelooft, is al veroordeeld omdat hij geen vertrouwen heeft gehad in de Naam van Gods enige Zoon (vs. 18). En dat is dan ook de reden waarom Paulus zegt "de liefde van Christus dringt ons" (2 Cor. 5: 14).

Opgeslagen onder: 2 Cor 5: 11