Aantekeningen bij de Bijbel
Vragen, overdenkingen en achtergronden over de Bijbel,
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
Sinds ik jaren geleden voor het eerst de Lord of the Rings had gelezen had ik het gevoel dat Tolkien altijd Schiermonnikoog als voorbeeld had genomen voor de Gouw. Het pittoreske dorpje met haar vriendelijke maar o zo eigengereide bewoners. Ooit een prachtige uithof van de Grijze Monniken en waaraan het eiland zijn naam heeft te danken. Terwijl in mijn jeugdigheid ik meende dat Gandalf met zijn grijze pij beslist een van deze monniken moet zijn geweest omdat ook die een grote voorliefde had voor de Gouw. In ieder geval het zorgde ervoor dat ik verliefd raakte op het eiland en zoveel als ik kon er op vakantie ging. Zwervend over het Rif en het Westerstrand zag ik bij eb enkele bakstenen, kwam er achter dat het vermoedelijk restanten van het door de zee verzwolgen Westerbuorren (Westerburen) waren. Opgewonden over deze ontdekking trok ik naar Aisterbun (Oosterburen) om daar onder het genot van een ijsje, gegeven door een heuse hobbit, vol verwondering te kijken naar de grote walviskaken die door de bekende walvisvaarder kapitein Visser naar het eiland was gebracht.
Het waren de eeuwenoude prachtige duinen, met de oude duindoornstruiken, de prachtige dennenbossen en pioniersbossen, die zo kenmerkend voor het eiland zijn, de vele zeer tot zeer-zeer-zeldzame planten die ik tientallen jaren met grote interesse heb bestudeerd. Beretrots toen ik de moeraswespenorchis, slanke duingentiaan of stippelzegge ontdekte. Mijn vakantie kon niet meer stuk toen ik net voor de eeuwwisseling in een brak gebied de gevlekte paardenbloem ontdekte. Genoot van de parnassia wier lot in het lofdicht van Richter Roegholt zo triest eindigde:
Zal zij de eerste zijn die ons verlaat?
Breek niet haar stijf dun steeltje
breek niet het dooraderd blad
breek niet het gouden honingsmerk
breek niet de zware helmknop
breek niet het ene gladde blaadje
pas op het plantje Parnassia.
Eind zomer vorig jaar werd ik nog eens getroffen door deze waarschuwing, toen bleek dat ook Saruman, de man van pijn, zijn oog op deze Gouw had gericht, dat zijn orks, de heldeofol (Beowulf 112), de steeltjes, de bladeren hadden gebroken van de tere parnassia door ze rücksichtslos om te maaien. Afgelopen weekeind kwam ik pas erachter hoe deze Saruman met zijn welluidende stem de bevolking heeft gecorrumpeerd en misleid. Met de mooiste woorden, te PAS en te onPAS gebruikt, zijn tientallen hectares omgeploegd, zijn in het beschermde natuurgebied paarden en geiten losgelaten die de oudste duindoornstruiken van Europa hebben opgegeten. Is onder het mom van 'biodiversiteit' en 'herstellen van de natuur' een woestenij overgebleven zonder enige vegetatie. Even vroeg ik me af of het de Babyloniërs waren waarover de psalmdichter schreef “Ze zwaaiden hun bijlen omhoog en hakten wild om zich heen” (BiGT, Psalm 74:6). Of het deze Babylonische houthakkers waren die op Schiermonnikoog te keer waren gegaan. Maar hoe meedogenloos de Babyloniërs ook waren, het valt in het niet bij het gedachtegoed van Timmermans Saruman, die Isengard veranderde in een imitatie van Barad-dûr en de bomen van Schiermonnikoog Fangorn als biomassa brandstof gebruikt voor zijn milieuvriendelijke energiecentrales smederijen met als enig doel de macht te veroveren over Europa Midden-aarde.
Nog is niet heel Schiermonnikoog verwoest, de miljardenschade valt hopelijk in de komende decennia nog te herstellen zodat onze achterkleinkinderen er weer van kunnen genieten. Maar dan is wel een direct ingrijpen vereist, zal de desastreuze klimaattheologie van deze 'hoge heren uit Brussel' een halt toegeroepen moeten worden. Niet alleen op Schiermonnikoog maar in heel Nederland waar momenteel wereldwijd bezien percentueel de meeste bossen worden vernietigd.
Ps. Normaal bemoeien we ons niet met dit soort zaken. Maar gezien de ernst is besloten om toch dit op onze website te plaatsen in de hoop dat het tij nog gekeerd kan worden.
Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!
